Choć dziś nadzór ubezpieczeniowy kojarzy się z instytucjonalną kontrolą, regulacjami i systemem sprawozdawczości, warto sięgnąć pamięcią głębiej – do korzeni tej idei. Już w średniowieczu funkcję „nadzorców” pełnili zarządcy majątków, ochmistrzowie, a nawet mnisi klasztorni, którzy skrupulatnie prowadzili księgi inwentarzowe.

Towarzystwa ubezpieczeniowe, podobnie jak banki, są instytucjami najwyższego zaufania społecznego. Gdy kupujesz polisę, chcesz mieć pewność, że w razie potrzeby otrzymasz odszkodowanie. Aby to zagwarantować, wprowadzono liczne regulacje, które określają minimalne wymogi finansowe i kapitałowe dla ubezpieczycieli.

Historia Konwencji Warszawskiej to opowieść o czasach, kiedy niebo zaczęło być postrzegane nie tylko jako przestrzeń wolności, ale i jako miejsce pełne wyzwań prawnych, technicznych oraz organizacyjnych.

Wyobraź sobie wielki port, setki kontenerów, pojazdy ciężarowe mijające się z prędkością światła, a do tego drobna kolizja, która sprawia, że łańcuch Twoich dostaw zaczyna drżeć w posadach. W takiej sytuacji na scenę wkracza on: komisarz awaryjny – człowiek, który bez względu na strefę czasową, różnice językowe czy kulturowe, potrafi „ogarnąć sytuację”. 

Konwencja CMR, czyli Convention relative au contrat de transport international de marchandises par route, to międzynarodowa konwencja regulująca kwestie prawne związane z międzynarodowym przewozem drogowym towarów. Podpisana została w Genewie 19 maja 1956 roku i weszła w życie 2 lipca 1961 roku.

Komisja Nadzoru Finansowego - to organ administracji publicznej, który sprawuje nadzór nad rynkiem finansowym w Polsce. 

KNF nadzoruje banki, zakłady ubezpieczeń, fundusze emerytalne, instytucje płatnicze, rynek kapitałowy, a także instytucje pożyczkowe i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe.